بررسی و مقایسه تنوع ژنتیکی سرخدار (taxuss baccata l.) با استفاده از پراکسیداز شاخه و برگ

گونه سرخدار (taxus baccata l.) از معدود سوزنی برگان بومی ایران و باقی مانده از بقایای رویش های دوران سوم زمین شناسی است. این گونه به علت بهره برداری های مفرط و همچنین کند رشد بودن، امروزه با خطر انقراض مواجه است و پایه های باقی مانده آن دارای ارزش ژنتیکی بالایی هستند. وجود تنوع ژنتیکی در بین جمعیت های یک گونه بهترین راه کارها را جهت حفظ تنوع جمعیت ها و یافتن پایه های مادری برتر برای ذخایر بذری ارائه می کند. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه تنوع ژنتیکی و پلی مورفیسم درون گونه ای سرخدار براساس آنزیم پراکسیداز دو اندام شاخه و برگ، معرفی بهترین اندام جهت مطالعه تنوع ژنتیکی و شناسایی پایه های شاخص درختان سرخدار منطقه افرا‎تخته زرین گل علی آباد استان گلستان با استفاده از آنزیم پراکسیداز انجام شد. جهت این بررسی نمونه‎برداری هم‎زمان از رویش های دو ساله شاخه و برگ 42 پایه‎ در قالب سه جمعیت انجام گردید. بلافاصله پس از نمونه برداری، از آنها عصاره‎ تهیه شد. اندازه گیری فعالیت کمی پراکسیداز با اسپکتروفتومتر و مطالعه کیفی با الکتروفورز به روش page (پلی اکریل آمید ژل الکتروفورز) انجام گرفت. نتایج نشان داد که درختان سرخدار منطقه افراتخته تنوع ژنتیکی نسبتاّ خوبی دارند. از نظر فعالیت کمی اختلاف معنی داری در سطح احتمال 95 درصد بین شاخه و برگ مشاهده شد، به طوری که این میزان در شاخه (066/0) بیشتر از برگ (020/0) بود. همچنین تعداد باندهای ایزوآنزیمی شاخه (12 باند) بیشتر از باندهای ایزوآنزیمی برگ (6 باند) بود. نتایج آنالیز خوشه ای نیز گروه بندی بیشتری را در شاخه (12 گروه) نسبت به برگ (8 گروه) نشان داد. بنابراین اندام شاخه در مقایسه با اندام برگ از توانایی تفکیک و گروه بندی بالایی در بررسی تنوع ژنتیکی درختان سرخدار برخوردار است.